عصر عاشورا هنگامی که آن حجت الهی به درجه شهادت رسید، و مسؤولیت عمده دیگری از این مبارزه‌ مقدس بر مسؤولیت قبلی او افزوده شد و بار تازه‌ای از این رسالت سنگین به‌ دوش این بانوی شجاع نهاده شد که با کمال شهامت و بزرگواری و گذشت و فداکاری همچون کوهی پولادین و سدّی آهنین در برابر دشمنان منحرف و گرگان خونخوار ضدّ دین و انسانیت قیام کرد و حتی در موارد چندی، جان فرزند برومند برادر و حجت‌اللَّه زمان یعنی حضرت سجاد علیه السلام را از مرگ رهانید. و در سخت‌ترین شرایط و پرخفقان‌ترین محیط ها در برابر جنایتکاران و ستمگران بی‌دین بی‌مهابا و بدون هیچ واهمه و از دین و آیین خود و مسلمانان دفاع کرد.

هر کلمه از سخنان پرمعنا و روحبخش او و نیز هر جمله از نطق‌ها و سخنرانی‌هایش همچون تیر کاری و شهاب سوزانی بود که بر قلب دشمنان می‌نشست. او با کمال سرفرازی و موفقیت و بخوبی این مسؤولیت سنگین را انجام داد و باری را که مردان بزرگ نمی‌توانستند به‌ صورت دسته جمعی به منزل برسانند، این بانوی با عظمت یک تنه و به تنهایی به منزل رسانید.

برگرفته از کتاب زینب علیهاالسلام عقیله بنی هاشم، نوشته هاشم رسولی محلاتی، ص: 36.

ارسالی از وبلاگ ضیوف الرحمن

اولین و مهمترین خصلت آن بانو محبت و عشق وافری است که به ذات احدیت دارد تا بتواند همه کس و همه چیز را در محضر او ذوب کند و حتی خویشتن خویش را هم نبیند.

در مقابل ایمان و اعتقاد به خداوند همین بس که همه مصائب را در راه رضای حق تحمل می‌کند و همه اینها چون از سوی معبود است، زیبا می‌بیند. وقتی در کوفه ابن زیاد از او سوال می‌کند: «کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟» در جواب می‌فرماید: «چیزی جز زیبایی ندیدم.» زیرا که این حرکت در راستای حق و حقیقت و جاودانگی بود. شهادت یک انسان کامل در نظر اولیاء خدا جمیل است نه برای این که جنگ کرده و کشته شده است. بلکه جنگ و قیام برای خدا بوده است. آن گاه که حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) بدن پاره پاره برادر را در گودال قتلگاه مشاهده می‌کند با تضرع در پیشگاه خدا می‌گوید: «اللهم تقبل منا هذا القربان.»

این اوج معرفت و ایمان است و عظمت روح را می‌رساند که چون در راه خداست، تحمل آن آسان است.

منبع: مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، انتشارات صدرا، چاپ ششم، تهران، 1381 .

ارسالی از مدرسه علمیه فاطمه الزهراء سلام الله علیها بندرترکمن

محبت و علاقه زینب ^{سلام الله علیها} از همان دوران کودکی، به امام حسین ^{علیه السلام} به قدری سرشار بود که نمی توان آن را وصف کرد. او همواره می خواست در کنار برادرش حسین ^{علیه السلام} باشد و رخسار زیبای حسین ^{علیه السلام} را بنگرد و با او انس و الفت داشته باشد.

این محبت عجیب و سرشار از مهر و خلوص، موجب تعجب حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} شد، راز آن را نمی دانست تا آنکه روزی این موضوع را با پدرش در میان گذاشت و پرسید: «پدرجان! از محبتی که میان زینب ^{سلام الله علیها} و حسین ^{علیه السلام} است، شگفت زده شده ام. به طوری که زینب ^{سلام الله علیها} لحظه ای بدون دیدار حسین ^{علیه السلام} قرار ندارد. اگر ساعتی بوی حسین ^{علیه السلام} را استشمام نکند جانش به لب می رسد». پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} با شنیدن این سخن دگرگون شد و اشک از چشمانش سرازیر گشت و آهی از سینه پرسوزش بر کشید و خطاب به دخترش زهرا ^{سلام الله علیها} فرمود: «ای نور چشمم! این دختر همراه حسین ^{علیه السلام} به کربلا می رود، در رنج ها و سختی های مصایب حسین علیه السلام شریک خواهد بود.»

منبع: عباس عزیزی، دویست داستان از فضایل، مصایب و کرامات حضرت زینب(ع)، ص24.

ارسالی از وبلاگ مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها

از ویژگی های زینب ^{سلام الله علیها} در این انقلاب تاریخی و عظیم، سه وظیفه مهم او است که با موفقیت کامل به پایان رساند. پس از شهادت امام حسین ^{علیه السلام} زینب ^{سلام الله علیها} می دید بزرگترین وظیفه و مسئولیتش سه چیز است:

نخست؛ از حجت خدا و امام وقت، حضرت سجاد ^{علیه السلام} حمایت کند و وی را از گزند دشمن حفظ نماید.

دوم؛ پیام شهیدان را به همه جا برساند و راه آنها را دنبال کند؛ (که این مسأله از همه مهمتر بود).

سوم؛ طبق وصیت برادرش از خانواده های شهیدان و از کودکانی که پدران آنها به شهادت رسیده اند، سرپرستی کرده و روحیه آنها را در سطحی عالی نگاه دارد.

منبع: عباس عزیزی، دویست داستان از فضایل، مصایب و کرامات حضرت زینب علیه السلام، ص28.

ارسالی از وبلاگ مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها

زینب (س) در مقابل سهمگین ترین حادثه خونین بشری و حوادث دردناک نادر تاریخ انسانها، آنچنان مردانه ایستاد که عظمت او و شکوه ایمان و اوج جهان بینی و معراج عشق و عرفان او به خدا بعد از برادرش شکوه هر شکوهمند تاریخ سالکان بسوی الله را تحت الشعاع قرار داد.

منبع : زینب حماسه ای بر فراز تاریخ, حاج سید جوادی, تهران,1360.

اگر انسان برای انجام کارهای مهم روحیه نداشته باشد آن کار با موفقیت انجام نشده و به نتیجه نخواهد رسید . و چه بسا که با شکست نیز مواجه شود . وجود حضرت زینب ^{سلام الله علیها} در نهضت حسینی برای همه ، بویژه برای برادرش اباعبدالله الحسین از این حیث واجد اهمیت بسیار است.
امام با شناختی که از خواهرش دارد به خوبی می داند که او در این آزمون سربلند خواهد بود و اطمینان دارد که پس از او سالار کاروان بوده و بدون هیچ خطایی آن را تا رسیدن به مقصد نهایی رهبری خواهد کرد . لذا از این جهت نگرانی ندارد .
در حساسترین لحظه ها که امام حسین ^{علیه السلام} در مقابل چشمانش جوانش را در خون غوطه ور می بیند، علی اکبرش را در حال احتضار نظاره می کند و گویی امام ، خود در حال احتضار قرار گرفته است. زینب ^{علیه السلام} به یاری برادر می شتابد و صدا به شیون و ناله بلند می کند. خود را روی کشته علی اکبر ^{علیه السلام} می اندازد و صدا را به (یا اخیاه یا بن اخیاه وا مهجه قلبا) بلند می کند.

او با این کار، برادر را متوجه خود ساخته و بدین وسیله از شدت اندوه او می کاهد. زینب حتی دو جوان دلبندش را به یاری امام می فرستد ولی برای اینکه مبادا برادرش شرمنده و خجل گردد به استقبال کشته فرزندانش نمی آید. پس از شهادت امام و در طول دوران اسارت پیوسته یاور غمدیدگان و پناه اسیران، زینب بود. از گودی قتلگاه تا کوچه های مخوف کوفه، از مجلس ابن زیاد تا ستمکده یزید در همه جا فرشته نجاتشان زینب بود.

منبع :سیمای زینب (س) در آیینه ی تاریخ ، اعظم شبیری نشرهاجر ،قم، 1387، ص128.

ارسالی از مدرسه علمیه الزهراء(س) گنبدکاووس

حضرت زینب(سلام الله علیها) تنها، آموزگار صبوری نیست که همه ارزش‌های و عظمت‌ها یکجا در سیرت و سیمای او نشسته است، آنگاه که سخنان گرم و ستم‌سوزش در کوفه شعله‌ها افروخت،‌ امام سجاد(ع) در خطابی که جغرافیای روح زینب را می‌نمایاند، فرمود:

«خدا را سپاس‌گزار که عقیله بنی‌هاشم‌هستى.»¹

زینب عقیله قبیله نور است و دانای رازدان طریق معرفت و عشق و آنان که با اویند، هرگز راه گم نمی‌کنند و در راه نمی‌مانند و قافله قلب و اندیشه خویش را از کربلا تا شام و از شام تا دوست، از همه عقبه‌ها و خطرگاه‌ها خواهند گذراند.

1) بحاالانوار، ج 45 ص 64.; 11-2- زينب كبرى ، ص 143.

ارسالی از قانعی زارع

چقدر با شجاعت بوده است حضرت زینب علیها السلام! جلوی آن چنان کافر جبار عجیب و غریب در دنیا. می فرماید: «أَمِنَ العَدلِ یَابن الطَلَقَاءِ، تَحدِیرُکَ حَرَائِرَکَ وَ إِمَاءَکَ وَ بَنَاتُ رَسُولِ اللَّهِ صَلی الله علیه و آله أُسَارَی قَد هَتَکتَ سُتُورَهُنَّ…آیا این عدالت است، ای پسر آزادشدگان که زنان و کنیزان تو پشت پرده باشند و دختران رسول خدا را به اسیری این سو و آن سو بکشانی، حجابشان را بدری و چهره شان را نمایان کنی و دشمنان از شهری به شهری ببرندشان؟!…»؛ (احتجاج، ج2، ص308؛ لهوف، ص 182؛ بحارالأنوار، ج45، ص134؛ نفس المهموم، ص405 و نیز نک: بلاغات النساء، ص35)

[اشاره به آن دارد که] حضرت [رسول به کفار مکه] فرموده بود: «إِذهَبُوا فَأَنتُم الطَلَقَاء ؛ بروید، آزادید». (اعلام الوری،ص112؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج1، ص209؛ بحارالانوار، ج97، ص59) حضرت رسول صلی الله علیه و آله برای محاصره داخل مکه شده بود.

مقاتله(جنگ) منتهی شد به این که خداوند همه ی کفار مکه را مرعوب کرد [و ترساند]. لذا حاضر شدند برای فرمایش رسول خدا [و گفتند:] هر چه می خواهید [حکم] بفرمائید. فرمود: «إِذهَبُوا فَأَنتُم الطُّلَقَاء». همان طور هم حضرت زینب علیها السلام، با کمال شجاعت فرمود: «أَمِنَ العَدلِ یَا بن الطلقاءِ، تَحدِیرُکَ حَرَائِرِکَ وَ إِمَاءِکَ وَ بَنَاتُ رَسُولِ الله صلی الله علیه و آله أُسَارَی قَد هَتَکتَ سُتُورَهُنَّ»

منبع: آیت الله بهجت، رحمت واسعه، ص 109-108   

حضرت زینب (سلام الله علیها) الگوی مبلغین

خردورزی یکی از مهمترین بایسته های تبلیغ و محور موفقیت و سعادت در زندگی بشری است که پایه  انسانیت و جداکننده ی انسان از دیگر موجودات است. لذا جامعه آرمانی اسلام، جامعه ای است که از خرد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و عبادی برخوردار باشد.

با نگاهی به زندگی حضرت زینب (سلام الله علیها) که یکی از راهبران بصیر نهضت عاشورایی است، در می یابیم که عنصر خرد در عملکرد آن حضرت، جایگاه ویژه ای داشته است. این جایگاه که در نهضت امام حسین (علیه السلام) تبیین شده، راه برای تغییر اساسی در جامعه اسلامی فراهم کرده است. بی گمان شناخت این شخصیت و نیز بررسی نقش و کارکرد عقلانی ایشان در حوزه رفتار سیاسی و اجتماعی می تواند برای هر قشری از مردان و زنان و متناسب با شرایط مختلف زمانی و مکانی الگویی مناسب ارائه نماید. عملکرد تبلیغی حضرت زینب (سلام الله علیها) در حیات مبارکش همواره بر پایه خردمندی و خردورزی بوده است. همچنانکه ایشان در واقعه عاشورا با مدیریت زمان و مکان که از جمله نمودهای مهم عقلانیت است، توانست در امتداد قیام عاشورا و در راستای بسط ظلم ستیزی؛ اهداف قیام امام حسین (علیه السلام) را در تداوم قیام بر محوریت اندیشه محقق نماید.

مطلب از وبلاگ مطاف عشق

زينب، الگوى مقاومت و صبورى در برابر مشكلات بود. پا به پاى مردان رشيد بنى هاشم در كربلاى خونين، رنج ها و داغ ها را تحمل كرد و مصيبت ها را صبورانه بر دوش كشيد و چون در راه خدا و براى دين بود، خم به ابرو نياورد و لب به شِكوه نگشود و اظهار بى تابى و نارضايى نكرد.

تحمّل داغ شهادت، نيرويى فوق ‏العاده مى ‏خواهد و روحى بزرگ و ايمانى قوى مى ‏طلبد. در حادثه كربلا، اين بانوى مقاوم، علاوه بر داغ حسين شهيد، كه بزرگترين مصيبت عالم است، داغ چند برادر و برادرزاده و عموزاده ديد، دو پسر جوان خودش نيز در ركاب سيدالشهدا به شهادت رسيدند، ليكن در مقابل آن همه شدايد، چون كوه ايستاد و در فصل دوم انقلاب كربلا (يعنى مرحله اسارت) شجاعانه كاروانسالارى آن قافله داغديده و كتك‏ خورده و تشنه و خسته را بر عهده گرفت.

عزم، ثبات و مقاومت او، درس ‏آموز بانوان جامعه ما بويژه خانواده‏هاى شهدا، خواهران، مادران و همسران شهداست. اگر زنان با شرف و شعور، درپى الگوى مقاومتند، بايد از زينب كبرى درس بگيرند و صبورى او را سرمايه تقويت صبر و ايمان خويش سازند.

منبع: برگرفته از کتاب «آينه على نما» آشنايى با شخصّيت زينب كبرى عليهاالسلام، جواد محدّثى، ص 2

در هر زمانى، امامى مسؤوليت رهبرى جامعه اسلامى را برعهده دارد. وظيفه هر مسلمان، بيعت، تبعيّت و حمايت از امام زمان خويش است. در -عصر حضور-، بگونه‏ اى و در -عصر غيبت-، بگونه ديگر.

حضرت زينب، در راه حمايت از امام عصر خويش، حضرت اباعبداللَّه الحسين عليه السلام ، در آن سفر خونين شركت كرد و دوش به دوش برادر، سختي هاى اين مبارزه حق طلبانه را پذيرا شد.

در لحظات حسّاس روز عاشورا، غير از موضعى حمايتگرانه كه نسبت به سيدالشهدا داشت، در دشوارترين شرايط به فكر جان امام زين العابدين هم بود و پرستارى او را بر عهده داشت. در حالت روحى دشوارى كه با ديدن كشته‏ هاى ميدان كربلا و به خون غلتيدن سيدالشهدا و فرزندانش بر امام سجاد عليه السلام پيش آمد و چيزى نمانده بود كه از شدّت غم، قالب تهى كند، زينب كبرى چون شمعى بر بالين او مى‏ سوخت و با نقل حديثى از قول امّ ‏اَيْمَن، از پيامبرخدا كه پيشگويى اين روزگاران بود و خبر مى‏ داد كه كسانى اين اجساد را دفن خواهند كرد و مدفن سيدالشهدا، مزار جاودانه خواهد شد، به تسلّاى دل مجروح امام سجاد پرداخت. {بحارالانوار، ج 45، ص 179 }

در حادثه حمله دشمن به خيمه‏ ها و آتش ‏زدن آنها نيز، پروانه‏ وار خود را به آتش زد و حاضر شد خود را پيش مرگ زين العابدين عليه السلام كند، تا مبادا آسيبى به حجّت خدا و امام عصر، يعنى حضرت سجّاد عليه السلام برسد. در طول سفر اسارت نيز لحظه‏ اى از امام چهارم غافل نبود و خود را فدايى آن حضرت مى‏ دانست.

امروز نيز حمايت از رهبرى و آرمان هاى امامت شيعى و در خطّ تبعيّت از رهبر گام نهادن، درسى است كه از زينب مى‏ آموزيم.

منبع:جواد محدّثی- آينه على نما (آشنايى با شخصّيت زينب كبرى عليهاالسلام)- ص2

یکی از نویسندگان فقید (مرحوم آیتی) درباره به اسارت بردن حضرت زینب(سلام الله علیها) و خاندان امام حسین(علیهم السلام)گفته است: این خود بزرگترین اشتباهی بود که کشندگان امام(علیه السلام) انجام دادند که بازماندگان امام(علیه السلام) را  با خود، اسیر به کوفه و شام بردند و موجبات آن همه رسوایی و ننگ را برای خود فراهم ساخته و به وسیله همان افراد داغدیده و اسیر، حقایق پشت پرده را بر خلاف خواسته و میل خود آشکار ساختند.

در این جا قسمتی از نوشته تحلیلی ایشان را -که به نظر نگارنده این کتاب جالب بود–  ذیلا برای شما نقل می کنیم:

ادامه »

حضرت زینب(سلام الله علیها)در برابر همه مناظر دلخراش و مصیبت های کمرشکن… روز دوازدهم عاشورا، به یاد رسالت تاریخی خود می افتد؛ آن رسالتی که خدای تعالی به دوشش نهاده و عشق به حق و ایمان به خدا وی را به قبول این مسئولیت پرخطر وا داشته و برای رساندن این بار سنگین کمر همّت بسته و به همه این مصیبت ها تن داده و در میان این دریای پر تلاطم و خروشان بلا گام نهاده است.

ادامه »

استواری صبر از استقامت توست

حلم در کلاس تو درس می خواند

بردباری در محضر تو تلمّذ می کند

شکیبایی در دست های تو پرورش می یابد

و تسلیم و رضا دو کودکند که از دامان تو زاده می شوند و جهان پس از تو را سرمشق تعبد می دهند

سید مهدی شجاعی-آفتاب در حجاب-ص 20