در مسیر راه کوفه و شام ، اسیران آل محمد صلی الله علیه و آله به منزلگاهی رسیدند که نام آن « قصر عجوزه » بود ، منظور از عجوزه زنی به نام « ام الحجام » بود این زن که سرشتی ناپاک داشت و از دشمنان کوردل بود ، گستاخی و بی شرمی را به جایی رسانید که کنار سر مقدس امام حسین علیه السلام آمد و بر سنگی چهره ی سری را کشید و آن را خراشید ، به طوری که از آن سر مقدس خون ریخت .

زینب سلام الله علیها با دیدن این صحنه ی دلخراش پرسید : این زن چه نام دارد ؟

گفتند : نام او « ام الحجام » است .

حضرت زینب سلام الله علیها با آه و ناله ی جانسوز آن زن پلید را چنین نفرین کرد : « خدایا ، خانه ی این زن را ویران فرما ، و او را با آتش دنیا قبل از آتش آخرت ، بسوزان »

روایت کننده می گوید : سوگند به خدا هنوز دعای زینب سلام الله علیها به آخر نرسیده بود که دیدم قصر ویران شده ، و آتشی در آن قصر ویران شده روی آورد و همه ی آنچه را در انجا بود با آن زن سوزانید و به خاکستر تبدیل کرد و سپس باد تندی وزید و همه ی آن خاکسترها را پراکنده ساخت و دیگر نشانه و اثری از آن قصر باقی نماند .

برگرفته از کتاب 200 داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب سلام الله علیها ، نوشته عباس عزیزی ، ص 178

اشتراک گذازی توسط وبلاگ یوسف زهرا