نیمه ی ماه رجب یاد آور غروب غم انگیز ستاره ی درخشانی است که در آسمان تقوا طلوع کرد، نوگلی بویا که در گلستان شرافت و بزرگواری نمو یافت، نوزادی که در آغوش پاکیزه ترین مادران چشم گشود. بزرگ بانویی که در دامان با فضیلت ترین بانوی عالم پرورش یافت.
دوشیزه ای که در ساده ترین و بی آلایش ترین زندگی ها رشد کرد و در تمام شئون زندگی، پیوسته با واقعیت و حقیقت روبه رو بود، هرگز با زندگی خیالی ارتباطی نداشت و در مکتب مقدسی که در جهان بشری نظیر نداشت رشد کرد.
خردمند بانویی که از آغاز عمر در مرکز حوادث بزرگ و پیشامدهایی که در تحولات زندگی بشر، دارای بزرگ ترین تاثیر بوده، بر جای داشت و از نزدیک، با هوش سرشار و نظری دقیق به حقیقت آن حوادث پی می برد و موقعیت شخصیت های رحمانی و شیطانی را، که در برابر یکدیگر قرار گرفته بودند، تشخیص و تاثیر هر کدام را به خوبی درک می کرد.
توانا بانویی که عالی ترین نمونه از شهامت و دلیری، دانش و بینش، کفایت و خردمندی، قدرت روحی و تشخیص موقعیت بود و هر وظیفه ای از وظایف مختلف اجتماعی را که به عهده گرفت، به خوبی انجام داد. او بانوی بانوان، زینب؛ دختر امیرالمومنین ^{علیه السلام} است .
تاریخ، خانواده ای مانند خانواده کوچک علی ^{علیه السلام} سراغ ندارد که تمام افراد آن شخصیت هایی باشند که در مسیر تاریخ تاثیری عمیق داشته و تحولی فوق العاده ایجاد کرده باشند.
خون پاک، ریشه ی پاک، شیرپاک، ذکاوت سرشار، مربیان بزرگ، شرکت در بزرگ ترین انقلاب های بشری، تجربه ی حوادث و تحولات بزرگ جهان، زینب را آن طور که شایسته بود، پرورش و او را نمونه ای از عالی ترین مراتب انسانیت قرار داد.
زنان جهان به طور عام و بانوان مسلمان به طور خاص، باید از گفتار و رفتار حضرت زینب ^{سلام الله علیها} سرمشق گرفته، از تعلیمات عالیه ی این بانوی بزرگ بهره مند گشته و از افتخار شاگرد مکتب زینب ^{سلام الله علیها} بر خود ببالند.

منبع: دست نامه جامع، غلامرضا صفری، 1388، صفحه 362-363

ارسالی از وبلاگ مادر

1- به اشتراک گذاشته شده توسط مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها

2- همان