در خصوص اربعين و آمدن اسرا به كربلا بايد گفت :
شهيد مطهري در اين خصوص كه اهل بيت امام حسين در روز اربعين به كربلا آمده اند باور دارد كه آن را عقل تایید نمی کند و در منابع دسته اول و معتبر نیامده است. ( حماسه حسینی، شهيد مطهري ج 1، ص 30. ناشر :صدرا )
برخی دیگر از مورخان هم به طور صریح و هم غیر صریح اين مطلب را انکار نموده‌اند.
شیخ مفید در «مسار الشیعه» آورده است:«روز اربعین، روزی است که اهل بیت امام ، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند . نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین ع وارد کربلا شد». (مسار الشيعة (المجموعة)،الشيخ المفيد،ص26،سال چاپ : 1406،ناشر : مكتب آية الله العظمى المرعشي النجفي - قم)
شیخ طوسی در «مصباح المتهجّد»(مصباح المتهجد،الشيخ الطوسي، ص 787،چاپ : اول،سال چاپ : 1411 - 1991 م،ناشر : مؤسسة فقه الشيعة - بيروت - لبنان ، ) و ابن اعثم در الفتوح (ابن اعثم کوفی، احمد؛ ترجمه محمد بن محمد بن مستوفی هروی، تهران، انتشارات آموزش و انقلاب اسلامی، 1372، ص 916. ) نیز همین مطلب را ذکر کرده‌اند. میرزا حسین نوری می‌نویسد:
«از عبارت شیخ مفید و شیخ طوسی استفاده می‌شود که روز اربعین روزی است که اسرا از شام به مقصد مدینه خارج شدند. نه آن که در آن روز به مدینه رسیدند. » (النوری، لولو و مرجان، تهران، فراهانی، 1364، ص 154 )
در این میان سید بن طاوس در «لهوف»، اربعین را روز بازگشت اسرا از شام به کربلا ذکر کرده است. ایشان می‌نویسد:
«وقتی اسرای کربلا از شام به طرف عراق بازگشتند، به راهنمای کاروان گفتند: ما را به کربلا ببر. بنابراین آن‌ها به محل شهادت امام حسین آمدند. سپس در آن جا به اقامه عزا و گریه و زاری برای اباعبدالله پرداختند …»(. مثير الأحزان، ابن نما الحلي، ص86،سال چاپ : 1369 - 1950 م،ناشر : المطبعة الحيدرية - النجف الأشرف)

اشتراک گذاری توسط وبلاگ مدرسه علمیه بندرترکمن

مقام معظم رهبری درباره عظمت و والایی حضرت زینب(س) و مدیریت بحران آن بانوی بزرگ می فرماید:

ارزش و عظمت زینب کبری(س) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، نوع حرکت او، به او این طور عظمت بخشید. …. زینب زنی نبود که از علم و معرفت بی بهره باشد. بالاترین علم ها و برترین و صاف ترین معرفت ها در دست او بود. در آن ساعت های بحرانی که قوی ترین انسان ها نمی توانند بفهمند چه باید بکنند ، او فهمید و امام خود را پشتیبانی کرد و او را برای شهید شدن تجهیز نمود. بعد از شهادت حسین بن علی(ع) هم که دنیا ظلمانی شد و دل ها و جان ها و آفاق عالم تاریک گردید، این زن بزرگ یک نوری شد و درخشید. زینب به جایی رسید که فقط والاترین انسان های تاریخ بشریت یعنی پیامبران می توانند به آنجا برسند.

حدیث ولایت (مجموعه رهنمودهای مقام معظم رهبری)، سازمان تبلیغات اسلامی، 1377، چ 1، ج 8، صص 214 و 215.

ارسالی از وبلاگ مادر

سیاه پوشی و سوگواری حضرت زینب سلام الله علیها

از جمله پیام ها و آموزه های علمی بانوی شجاع کربلا کارهای مدبرانه او در برگزاری مجالس سوگواری و عزاداری در شام و مدینه است ؛

علاوه بر آن دستور وی بر سیاه پوش نمودن محمل بود . بعد از این که حضرت زینب با خطبه های غرای خود دل ها را متزلزل ساخت و یزید شکست سختی را پیش روی خود دید ، دستور داد تا با نرمش و اخلاق نیک با اهل بیت امام حسین علیه السلام رفتار شود و آن ها را محترمانه به مدینه بازگردانند . هودج های شترها را با پارچه های پر زرق و برق آراسته کنند .

زینب که از هوشیاری و تدبیر بالایی برخوردار بود ، دریافت که یزید می خواهد با این گونه ظاهرسازی ، خون شهیدان را پایمال کند . بی درنگ و با قاطعیت فرمود : « محمل ها را سیاه پوش کنید تا مردم بدانند که ما در مصیبت و عزاداری برای کشته شدن فرزندان زهرا هستیم . »

برگرفته از کتاب منزلت و شخصیت علمی حضرت زینب سلام الله علیها ، نوشته منیره سادات کامرانی ، ص 82و83

ارسالی از وبلاگ من انقلابی ام

«اربعین حسینی» جویبار همیشه جاری عاشورا، روز شهادت حماسه سازان و اربعین، روز زیارت مرقد عاشورا سازان است، عاشورا، خروش خون حسین(ع) است و اربعین، پژواک این فریاد ظلم شکن است.
آری! عاشورا تا اربعین، نقطه اوج عشق حسینی است و در این 40 روز، حسین(ع) تنها سخن محافل است تا در طول عمر انسان، بهانه بیداری و ظلم ‏ستیزی باشد.
مقام شامخ ولایت، حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در 24 مهرماه سال 1366 این چنین از اهمیت بزرگداشت اربعین حسینی یاد می‌کنند:
«فقط یک جمله در باب اربعین عرض کنم؛ آمدن اهل‌بیت حسین‌بن علی(ع) به سرزمین کربلا، که اصل این آمدن مورد قبول هست، اما سال اول یا دوم بودن آن معلوم نیست، فقط برای این نبود که دلی خالی کنند یا تجدید عهدی بکنند؛ آنچنان که گاهی بر زبان‌ها جاری می‌شود.

مسأله از این بسیار بالاتر بود، نمی‌شود کارهای شخصیتی مثل امام سجاد(ع) یا مثل زینب کبری(س) را بر همین مسائل عادی رایج ظاهری حمل کرد، باید در کارها و تصمیمات شخصیت‌هایی به این عظمت در جست‌وجوی رازهای بزرگتر بود.
مسأله آمدن بر سر مزار سیدالشّهدا(ع)، در حقیقت امتداد حرکت عاشورا بود، با این کار خواستند به پیروان حسین‌بن علی(ع) و دوستان خاندان پیغمبر و مسلمانانی که تحت تأثیر این حادثه قرار گرفته بودند تفهیم کنند، این حادثه تمام نشد؛ مسأله با کشته شدن، دفن کردن و اسارت گرفتن و بعد رها کردن اسیران خاتمه پیدا نکرد؛ مسأله ادامه دارد.
به شیعیان یاد دادند اینجا محل اجتماع شماست؛ اینجا میعاد بزرگی است که با جمع شدن در این میعاد، هدف جامعه شیعی و هدف بزرگ اسلامی جامعه مسلمین را باید به یاد هم بیاورید، تشکیل نظام اسلامی و تلاش در راه آن حتی در حد شهادت، آن هم با آن وضع! این چیزی است که باید از یاد مسلمانان نمی‌رفت و خاطره آن برای همیشه زنده می‌ماند، آمدن خاندان پیغمبر، امام سجاد(ع) و زینب کبری(س) به کربلا در اربعین به این مقصود بود».

-خطبه‌های نمازجمعه تهران، 24/7/1366، به نقل از کتاب «آفتاب در مصاف» انشارات مؤسسه انقلاب اسلامی-دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای، ص 236.

ارسالی از مدرسه علمیه الزهراء(س) گنبد

درآن ساعتهای بحرانی که قوی ترین انسان ها نمی توانند بفهمند چه باید بکنند، زینب کبری سلام الله علیها فهمید و امام خود را پشتیبانی کرد و او را برای شهید شدن تجهیز نمود. بعد از شهادت حسین بن علی هم که دنیا ظلمانی شد و دلها و جانها و آفاق عالم تاریک گردید، این زن بزرگ یک نوری شد و درخشید.

زینب سلام الله علیها به جایی رسید که فقط پیامبران میتوانند به آن جا برسند.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی)، (۱۳۷۰/۰۸/۲۲)

ارسالی از وبلاگ مدرسه علمیه فاطمیه سلام الله علیها شهرکرد

زینب ^{سلام الله علیها}، هم در حرکت به سمت کربلا -همراه امام حسین ^{علیه السلام} - هم در حادثه روز عاشورا -آن سختی ها وآن محنت ها- ، هم در حادثه بعد از شهادت حسین بن علی ^{علیه السلام}- بی سرپناهی این مجموعه به جامانده کودک و زن - به عنوان یک ولی اللهی آنچنان درخشید که نظیر اورا نمی شود پیدا کرد:

در طول تاریخ نمی شود نظیری برای آن پیدا کرد بعد هم در حوادث پی درپی، در دوران اسارت زینب، در کوفه، شام، تا این روز ها که روز پایان آن حوادث است و شروع یک سرآغاز دیگری است برای حرکت اسلامی و پیشرفت تفکر اسلامی و پیش بردن جامعه اسلامی، برای خاطر همین مجاهدات بزرگ، زینب کبری ^{سلام الله علیها} در نزد خداوند متعال یک مقام یافته است که برای ما قابل توصیف نیست.

برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ 1388/11/19

ارسالی از وبلاگ ندای اسلام

زینب کبری برای زنان ما در طول تاریخ یک الگوست: عقل ومتانت، قدرت و شجاعت، شور و احساس عاطفی، صراحت زبان، متانت دل، استواری روح. در عین حال، مادرانه، خواهرانه، با همه انسان ها برخورد کردن، در محیط خانه شمع محبت را روشن نگه داشتن، همسر و فرزندان را بر سر سفره  محبت و عاطفه خود دور هم جمع کردن: اینها خصوصیات زن مسلمان است.

امیدوارم دختران جوان و زنان جامعه ما در الگوی زینب کبری دقت کنند و هویت و شخصیت خود را در آن ببینند.

برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ1384/3/25

ارسالی از وبلاگ ندای اسلام

امیدوارم روح مطهر حضرت زینب کبری ^{سلام الله علیها} که بخش عمده ای از حماسه بزرگ ماندگار عاشورا متعلق به آن بزرگوار است نه فقط درمیان بانوان جامعه، بلکه در میان همه افراد، زنده و حاضر و درس آموز باشد.

برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ 1376/6/19

ارسالی از وبلاگ ندای اسلام

قبل از حرکت به کربلا،بزرگانی مثل ابن عباس و ابن جعفر و چهره های نام دار صدر اسلام، که ادعای فقاهت و شهامت و ریاست و آقازادگی و امثال اینها را داشتند، گیج شدند و نفهمیدند چه کار باید بکنند، ولی زینب کبری گیج نشد و فهمید که باید این راه را برود و امام خود را تنها نگذارد و رفت. نه اینکه نمی فهمید راه سختی است، او بهتر از دیگران حس می کرد.

او یک زن بود. زنی که برای مأموریت، از شوهر و خانواده اش جدا می شود و به همین دلیل هم بود که بچه های خردسال و نوباوگان خود را هم به همراه برد. حس می کرد که حادثه چگونه است. در آن ساعت های بحرانی که قوی ترین انسان ها نمی توانند بفهمند چه باید بکنند، او فهمید و امام خود را پشتیبانی کرد و او را برای شهید شدن تجهیز نمود.

بعد از شهادت حسین بن علی هم که دنیا ظلمانی شد و دل ها و جان ها و آفاق عالم تاریک گردید، این زن بزرگ یک نوری شد و درخشید

زینب به جایی رسید که فقط والاترین انسان های تاریخ بشریت- یعنی پیامبران- می توانند به آنجا برسند.

برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی- مبارزاتی ائمه معصومین (علیهم السلام)، 1370/8/22، انسان 250 ساله،190.

ارسالی از وبلاگ ضیوف الرحمن

صبر حضرت زینب سلام الله علیها

«شهید مطهری» در این رابطه می نویسد: «در حماسه حسینی آن کسی که بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید خواهر بزرگوارش زینب ـ سلام الله علیها ـ بود». (مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ج 2، ص 225) و در ناسخ التواریخ آمده است: «محققاً از آغاز خلقت تاکنون از هیچ زنی از زنهای انبیاء و اولیاء با این حلم و بردباری پدید نیامده است». (خان سپهر، عباسقلی، ناسخ التواریخ، جزء اول، ص 73)

سخن وری حضرت زینب سلام الله علیها

خطبه های آتشین و زیبای زینب در کوفه و شام که یزید و یزیدیان را رسوا ساخت در حد اعلای فصاحت و بلاغت بود. شهید مطهری در این رابطه می نویسد:

«خطابه ای که حضرت زینب در مجلس یزید خوانده است از خطابه های بی نظیر دنیاست». (مطهری، مرتضی، فلسفه اخلاق، ص 59)

ارسالی از وبلاگ مدرسه علمیه کوثر علی آباد کتول

ارزش و عظمت زینب کبری، به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او اینطور عظمت بخشید.

بخش عمده این عظمت از اینجاست که اولا موقعیت را شناخت؛ هم موقعیت قبل از رفتن امام حسین (علیه السلام) به کربلا، هم موقعیت لحظات بحرانی روز عاشورا، هم موقعیت حوادث کشندۀ بعد از شهادت امام را و ثانیا؛

طبق هر موقعیت، یک انتخاب کرد. این انتخابها زینب را ساخت.

برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی- مبارزاتی ائمه معصومین (علیهم السلام)، انسان 250 ساله، 190-191.

ارسالی از وبلاگ ضیوف الرحمن

به اشتراک گذاشته شده توسط وبلاگ ندای اسلام

اولین و مهمترین خصلت آن بانو محبت و عشق وافری است که به ذات احدیت دارد تا بتواند همه کس و همه چیز را در محضر او ذوب کند و حتی خویشتن خویش را هم نبیند.

در مقابل ایمان و اعتقاد به خداوند همین بس که همه مصائب را برای او در راه رضای حق تحمل می‌کند و همه اینها را چون از سوی معبود است، زیبا می‌بیند.

وقتی در کوفه ابن زیاد از او سوال می‌کند: «کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟» در جواب می‌فرماید: «چیزی جز زیبایی ندیدم.» زیرا که این حرکت در راستای حق و حقیقت و جاودانگی بود.

شهادت یک انسان کامل در نظر اولیاء خدا جمیل است نه برای این که جنگ کرده و کشته شده است. بلکه جنگ و قیام برای خدا بوده است. آن گاه که حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) بدن پاره پاره برادر را در گودال قتلگاه مشاهده می‌کند با تضرع در پیشگاه خدا می‌گوید: «اللهم تقبل منا هذا القربان.»
این اوج معرفت و ایمان است و عظمت روح را می‌رساند که چون در راه خداست، تحمل آن آسان است.

منبع: مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، انتشارات صدرا، چاپ ششم، تهران، 1381 .

ارسالی از مدرسه علمیه فاطمه الزهراء بندرترکمن

اینکه گفته می شود در عاشورا، در حادثه کربلا خون بر شمشیر پیروز شد -که واقعا پیروز شد- عامل این پیروزی،حضرت زینب بود ؛ و الا خون در کربلا تمام شد.

حادثۀ نظامی با شکست ظاهری نیروهای حق در عرصۀ عاشورا به پایان رسید؛ اما آن چیزی که موجب شد این شکست نظامی ظاهری، تبدیل به یک پیروزی قطعی دائمی شود؛ عبارت بود از منش زینب کبری. نقشی که حضرت زینب بر عهده گرفت؛ این خیلی چیز مهمی است، این حادثه نشان داد که زن در حاشیۀ تاریخ نیست؛ زن در متن حوادث مهم تاریخی قرار دارد.

قرآن هم در موارد متعددی به این نکته ناطق است؛ لیکن این مربوط به تاریخ نزدیک است، مربوط به امم گذشته نیست؛ یک حادثه زنده و ملموس است که انسان زینب کبری را مشاهده می کند که با یک عظمت خیره کننده و درخشنده ای در عرصه ظاهر می شود؛ کاری می کند که دشمنی که به حسب ظاهر در کارزار نظامی پیروز شده است و مخالفین خود را قلع و قمع کرده است و بر تخت پیروزی تکیه زده است، در مقر قدرت خود، در کاخ ریاست خود تحقیر و ذلیل شود؛ داغ ننگ ابدی را به پیشانی او می زند و پیروزی او را تبدیل می کند به یک شکست، این کار زینب کبری است.

زینب ^{سلام الله علیها} نشان داد که می توان حجب و عفاف زنانه را تبدیل کرد به عزت مجاهدانه، به یک جهاد بزرگ.

برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی- مبارزاتی ائمه معصومین (علیهم السلام)، انسان 250 ساله، 195

 به اشتراک گذاشته شده توسط وبلاگ ضیوف الرحمن

به اشتراک گذاشته شده توسط وبلاگ مدرسه علمیه کوثر علی آبادکتول

البته شخصیت زینب کبری ^{سلام الله علیها} منحصر در بعد غمگساری و پرستاری آن بزرگوار نیست، زینب کبری ^{سلام الله علیها} یک نمونه ی کامل از زن مسلمان است: یعنی الگویی که اسلام برای تربیت زنان، آن را در مقابل چشم مردم دنیا قرار داده است.

زینب کبری دارای شخصیت چند بعدی است: دانا و خبیر و دارای معرفت والا و یک انسان برجسته است که هرکس با آن بزرگوار مواجه شود، در مقابل عظمت دانایی و روحی و معرفت او احساس خضوع می کند.

برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ 1384/3/25

ارسال شده توسط وبلاگ ندای اسلام

شاید مهمترین بعدی که شخصیت زن اسلامی می تواند آن را در مقابل چشم همه قرار دهد_تاثیر ی که از اسلام پذیرفته _این بعد است. شخصیت زن اسلامی به برکت ایمان و دل سپردن به رحمت و عظمت الهی، آن چنان سعه و عظمتی پیدا می کند که حوادث بزرگ در مقابل او، حقیر و ناچیز می شود.

در زندگی زینب کبری، این بعد از همه بارز و برجسته تر است. حادثه ای مثل روز عاشورا نمی تواند زینب کبری را خرد کند. شکوه و حشمت ظاهری دستگاه ستمگر جباری مثل یزید و عبیدالله بن زیاد نمی تواند زینب کبری را تحقیر کند.

زینب کبری در مدینه_که محل استقرار شخصیت با عظمت اوست _ و در کربلا_که کانون محنت های اوست، و در کاخ جبارانی مثل یزید و عبیدالله بن زیاد، همان عظمت و شکوه معنوی را با خود حفظ می کند و شخصیت های دیگر در مقابل او تحقیر می شوند. یزید و عبیدالله بن زیاد_این مغروران ستمگر زمان خود_در مقابل این زن اسیر و دست بسته، تحقیر می شوند.

برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ 1384/3/25

ارسال شده توسط وبلاگ ندای اسلام

الگو بودن حضرت زینب ^{سلام الله علیها} راه حل رفع مشکلات معنوی جامعه

اگر زنان جامعه، بانوی بزرگواری همچون حضرت زینب ^{سلام الله علیها} را الگوی خود قرار دهند؛ آن جامعه از نظر ارزشهای معنوی و اخلاقی مشکلی نخواهد داشت زیرا زن به عنوان محور کانون خانواده در تربیت و هدایت مردان نیز نقش اصلی را ایفاء می کند. ¹

برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ 1384/3/25 

الگو بودن حضرت زینب ^{سلام الله علیها} برای همگان

 امیدوارم روح مطهر حضرت زینب کبری ^{سلام الله علیها} که بخش عمده ای از حماسه بزرگ ماندگار عاشورا متعلق به آن بزرگوار است _نه فقط درمیان بانوان جامعه،بلکه در میان همه افراد، زنده وحاضر ودرس آموز باشد. ²

 برگرفته از کلام مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در تاریخ 1376/6/19

1- ارسال شده از وبلاگ ندای اسلام

2- همان

بعد از شهادت حضرت حسین بن علی علیهماالسلام حضرت زینب علیها السلام در اسارت آن چنان مردانه خطبه می خواند که گویی در تخت سلطنت قرار دارد.

امام سجاد علیه السلام در حال اسارت و در حالی که غُل جامعه به گردن داشت، به سائل شاهانه کمک می کند.

ما چنین بزرگانی داریم که همه چیز ما از آنهاست ولی گویا آنها را نداریم.

منبع: حضرت آیت الله بهجت(ره)، رحمت واسعه،1394، ص110.