ارزش و عظمت زینب کبری، به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او اینطور عظمت بخشید.

بخش عمده این عظمت از اینجاست که اولا موقعیت را شناخت؛ هم موقعیت قبل از رفتن امام حسین (علیه السلام) به کربلا، هم موقعیت لحظات بحرانی روز عاشورا، هم موقعیت حوادث کشندۀ بعد از شهادت امام را و ثانیا؛

طبق هر موقعیت، یک انتخاب کرد. این انتخابها زینب را ساخت.

برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی- مبارزاتی ائمه معصومین (علیهم السلام)، انسان 250 ساله، 190-191.

ارسالی از وبلاگ ضیوف الرحمن

به اشتراک گذاشته شده توسط وبلاگ ندای اسلام

شعر: تولیدی

ارسالی از وبلاگ مدرسه علمیه الزهراء گنبدکاووس

دلیل دیگری برای زهد زینب کبری ^{سلام الله علیها} زندگی او با عبدالله بن جعفر بود . شاید ثروتمندی همسرش وسیله ای برای امتحان او بوده است ، بدین معنا که در مواجهه ی زرق و برق دنیا نه تنها شیفته ی آن نمی شود و تمام امکانات شوهر را در جهت خودآرایی و رفاه بیشتر خود بکار نمی گیرد . بلکه بی رنگ تر از زینت دنیا نزدش رنگی جلوه نمی کند.
تحقیقا شواهد تاریخی حکایت از آن دارندکه زینب ^{سلام الله علیها} آن چنان به خود خو گرفته بود که یک لحظه زندگی زاهدانه را با تمامی دنیا معاوضه نمی کرد . او نه تنها تحت تاثیر مال و ثروت شوهر قرار نگرفت، بلکه حب دنیا را آن چنان از دل فرزند جعفر بیرون کرد که گوی سبقت را در میدان بذل و بخشش از همگان ربوده و انصافا جود و سخای عبدالله مرهون زهد و ایمان زینب ^{سلام الله علیها} بوده است .
زینب ^{سلام الله علیها} اگرچه در خانه ی عبدالله زندگی می کرد ولی به آن خانه تعلق نداشت . او ساده زیستی را به عنوان میراث پدر و مادر در طول عمر با برکتش حفظ کرده بود ، هرگز لباس فاخر نپوشید و غذاهای رنگارنگ تناول نکرد؛ به زیور آلات و تجملات دنیا بی رعبت بود و اعتقادش براین اساس بود که انسان زینت هر چیزی باشد . آن کسی که شخصیت و زیبایی را در جواهرات و لباس های گرانبها جست و جو می کند در زندگی بازنده است و به دلیل محتوایی و احساس فقر و ذلت درونی اوست که دنیای فانی در چشمانش زیبا جلوه می کند.
آری زینب کبری از آن جهت الگو است که راحت طلبی را برای خود ننگ و عار می دانست . او با زندگی در بلا و سختی ها خوگرفته بود و پایداری و استقامت را در حوادث و بحران های زندگی ، بهترین زینت انسان قلمداد می نمود.

منبع :سیمای زینب (س) در آیینه ی تاریخ ، اعظم شبیری نشرهاجر ،قم، 1387،ص77.

ارسالی از وبلاگ مدرسه علمیه الزهراء(س) گنبدکاووس

اگر انسان برای انجام کارهای مهم روحیه نداشته باشد آن کار با موفقیت انجام نشده و به نتیجه نخواهد رسید . و چه بسا که با شکست نیز مواجه شود . وجود حضرت زینب ^{سلام الله علیها} در نهضت حسینی برای همه ، بویژه برای برادرش اباعبدالله الحسین از این حیث واجد اهمیت بسیار است.
امام با شناختی که از خواهرش دارد به خوبی می داند که او در این آزمون سربلند خواهد بود و اطمینان دارد که پس از او سالار کاروان بوده و بدون هیچ خطایی آن را تا رسیدن به مقصد نهایی رهبری خواهد کرد . لذا از این جهت نگرانی ندارد .
در حساسترین لحظه ها که امام حسین ^{علیه السلام} در مقابل چشمانش جوانش را در خون غوطه ور می بیند، علی اکبرش را در حال احتضار نظاره می کند و گویی امام ، خود در حال احتضار قرار گرفته است. زینب ^{علیه السلام} به یاری برادر می شتابد و صدا به شیون و ناله بلند می کند. خود را روی کشته علی اکبر ^{علیه السلام} می اندازد و صدا را به (یا اخیاه یا بن اخیاه وا مهجه قلبا) بلند می کند.

او با این کار، برادر را متوجه خود ساخته و بدین وسیله از شدت اندوه او می کاهد. زینب حتی دو جوان دلبندش را به یاری امام می فرستد ولی برای اینکه مبادا برادرش شرمنده و خجل گردد به استقبال کشته فرزندانش نمی آید. پس از شهادت امام و در طول دوران اسارت پیوسته یاور غمدیدگان و پناه اسیران، زینب بود. از گودی قتلگاه تا کوچه های مخوف کوفه، از مجلس ابن زیاد تا ستمکده یزید در همه جا فرشته نجاتشان زینب بود.

منبع :سیمای زینب (س) در آیینه ی تاریخ ، اعظم شبیری نشرهاجر ،قم، 1387، ص128.

ارسالی از مدرسه علمیه الزهراء(س) گنبدکاووس

اولین و مهمترین خصلت آن بانو محبت و عشق وافری است که به ذات احدیت دارد تا بتواند همه کس و همه چیز را در محضر او ذوب کند و حتی خویشتن خویش را هم نبیند.

در مقابل ایمان و اعتقاد به خداوند همین بس که همه مصائب را برای او در راه رضای حق تحمل می‌کند و همه اینها را چون از سوی معبود است، زیبا می‌بیند.

وقتی در کوفه ابن زیاد از او سوال می‌کند: «کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟» در جواب می‌فرماید: «چیزی جز زیبایی ندیدم.» زیرا که این حرکت در راستای حق و حقیقت و جاودانگی بود.

شهادت یک انسان کامل در نظر اولیاء خدا جمیل است نه برای این که جنگ کرده و کشته شده است. بلکه جنگ و قیام برای خدا بوده است. آن گاه که حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) بدن پاره پاره برادر را در گودال قتلگاه مشاهده می‌کند با تضرع در پیشگاه خدا می‌گوید: «اللهم تقبل منا هذا القربان.»
این اوج معرفت و ایمان است و عظمت روح را می‌رساند که چون در راه خداست، تحمل آن آسان است.

منبع: مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، انتشارات صدرا، چاپ ششم، تهران، 1381 .

ارسالی از مدرسه علمیه فاطمه الزهراء بندرترکمن