در خصوص اربعين و آمدن اسرا به كربلا بايد گفت :
شهيد مطهري در اين خصوص كه اهل بيت امام حسين در روز اربعين به كربلا آمده اند باور دارد كه آن را عقل تایید نمی کند و در منابع دسته اول و معتبر نیامده است. ( حماسه حسینی، شهيد مطهري ج 1، ص 30. ناشر :صدرا )
برخی دیگر از مورخان هم به طور صریح و هم غیر صریح اين مطلب را انکار نموده‌اند.
شیخ مفید در «مسار الشیعه» آورده است:«روز اربعین، روزی است که اهل بیت امام ، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند . نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین ع وارد کربلا شد». (مسار الشيعة (المجموعة)،الشيخ المفيد،ص26،سال چاپ : 1406،ناشر : مكتب آية الله العظمى المرعشي النجفي - قم)
شیخ طوسی در «مصباح المتهجّد»(مصباح المتهجد،الشيخ الطوسي، ص 787،چاپ : اول،سال چاپ : 1411 - 1991 م،ناشر : مؤسسة فقه الشيعة - بيروت - لبنان ، ) و ابن اعثم در الفتوح (ابن اعثم کوفی، احمد؛ ترجمه محمد بن محمد بن مستوفی هروی، تهران، انتشارات آموزش و انقلاب اسلامی، 1372، ص 916. ) نیز همین مطلب را ذکر کرده‌اند. میرزا حسین نوری می‌نویسد:
«از عبارت شیخ مفید و شیخ طوسی استفاده می‌شود که روز اربعین روزی است که اسرا از شام به مقصد مدینه خارج شدند. نه آن که در آن روز به مدینه رسیدند. » (النوری، لولو و مرجان، تهران، فراهانی، 1364، ص 154 )
در این میان سید بن طاوس در «لهوف»، اربعین را روز بازگشت اسرا از شام به کربلا ذکر کرده است. ایشان می‌نویسد:
«وقتی اسرای کربلا از شام به طرف عراق بازگشتند، به راهنمای کاروان گفتند: ما را به کربلا ببر. بنابراین آن‌ها به محل شهادت امام حسین آمدند. سپس در آن جا به اقامه عزا و گریه و زاری برای اباعبدالله پرداختند …»(. مثير الأحزان، ابن نما الحلي، ص86،سال چاپ : 1369 - 1950 م،ناشر : المطبعة الحيدرية - النجف الأشرف)

اشتراک گذاری توسط وبلاگ مدرسه علمیه بندرترکمن

مقام معظم رهبری درباره عظمت و والایی حضرت زینب(س) و مدیریت بحران آن بانوی بزرگ می فرماید:

ارزش و عظمت زینب کبری(س) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، نوع حرکت او، به او این طور عظمت بخشید. …. زینب زنی نبود که از علم و معرفت بی بهره باشد. بالاترین علم ها و برترین و صاف ترین معرفت ها در دست او بود. در آن ساعت های بحرانی که قوی ترین انسان ها نمی توانند بفهمند چه باید بکنند ، او فهمید و امام خود را پشتیبانی کرد و او را برای شهید شدن تجهیز نمود. بعد از شهادت حسین بن علی(ع) هم که دنیا ظلمانی شد و دل ها و جان ها و آفاق عالم تاریک گردید، این زن بزرگ یک نوری شد و درخشید. زینب به جایی رسید که فقط والاترین انسان های تاریخ بشریت یعنی پیامبران می توانند به آنجا برسند.

حدیث ولایت (مجموعه رهنمودهای مقام معظم رهبری)، سازمان تبلیغات اسلامی، 1377، چ 1، ج 8، صص 214 و 215.

ارسالی از وبلاگ مادر

عفت وپاکدامنی ، برازنده ترین زینت زنان است وگرانقیمت ترین چیزی است که یک فردمی تواند داشته باشد . یکی از درس های عاشورا ، همین عفت وپاکدامنی است. در این حادثه ی استثنایی تنها چیزی که زینب کبری ودیگرزنان حتی کودکان را به شکوه وا می داشت همین مساله بود. اهل بیت آموخته اند که جز از خدا از کسی درخواستی نداشته باشند ولی در این مورد به خصوص در تاریخ می خوانیم که حتی از شمرهم درخواست می کنندکه مثلاً از مسیر کم جمعیت وارد شهر شوند ویا سرهای مقدس را جلو ببرند تا تماشاچیان به تماشای سرهای بریده مشغول گردند. زینب حاضر است جان بدهد، فرزند بدهد ، برادر وبرادرزاده بده ، به اسیری برود وخلاصه برای هر مشکلی آماده است ولی از عفت خویش چون گوهر گرانبهایی مراقبت کند. او حاضر نیست تحت هیچ شرایطی در معرض دید اجنبی قرار گیرد. مکتبی که زینب درآن درس خوانده به او آموخته که کشته شدگان در راه دوست را جمال وزیبایی ببیند ، ولی حضور بدون پوشش در میان بیگانگان را وبال ورسوایی. یکی دیگر از رفتارهای عالمانه حضرت زینب سلام الله علیها که نشان از قدرت فوق العاده او درتصمیم گیری آن هم در شرایط بحرانی است. مراقبت ومحافظت از حریم زنان وکودکان می باشد. آن زمان که سپاهیان کوفه وشام پس از غارت لباس های امام حسین علیه السلام به سوی خیمه ها هجوم بردند ، زینب کبری با درایت فوق العاده خویش برای حفظ حریم بانوان وقبل ازآمدن دشمنان تمام زیور آلات زنان را جمع کرد وخطاب به عمر سعد فرمود : « ای عمر سعد سپاهیان خود را از تعجیل وشتاب در غارت خیمه ها باز دار ، خود آنچه اسباب وزیورآلات است ، به شما واگذار می کنیم ؛ مبادا دست نامحرمان به سوی خاندان رسول خدا دراز شود.» تمامی وسایل زیور آلات حتی گوشواره ای فاطمه بنت الحسین نیز که یادگار امام بود ، در محلی جمع شد وپس ازآن که زنان وکودکان در گوشه ای اجتماع کردند . دختر شجاع علی علیه السلام فریاد زد : « هر کس میل دارد ، وسائل وزیور آلات را بردارد ! عده ای پیش آمدند هرچه بود غارت کردند.» عقیله بنی هاشم با چنین مدیریت ودرایتی سعی کرد تا از شدت شماتت ووحشی گری دشمن وهجوم او برخاندان نبوت ورسالت بکاهد ؛ اگر چه دشمنان مانند چهارپایان بلکه بدتر ازآن بودند.(اولئک کالانعام بل هم اضل ) دست تقدیر چنین رقم زده است که در مجلس یزید حاضر شود ؛ آنگاه که لب به سخن می گشاید ، می فرماید : « امن العدل یابن الطلقاء تحذیرک والمنک وسوقک بنات رسول الله سبایا؟ قد هتکت ستورهن وابدیت وجوههن ؛ ای پسر آن کسی که جدمان اسیرش کرد وسپس آزاد نمود! آیا از عدالت است که تو زنان وکنیزان خود را پشت پرده بنشانی ودختران رسول خدا را به صورت اسیر به این سو وآن سو بکشانی ؟ حجاب آنان را بدری وروی آنان را بگشایی؟ تو خود را خلیفه ی پیامبر می دانی وبا نوادگان او اینگونه رفتار می کنی؟ مرحوم جزایری در الخصایص الزینبیه نقل می کند که وقتی زینب را به مجلس ابن زیاد وارد کردند ، حضرت زینب برای اینکه از دید نامحرم مصون بماند با دستش صورت خود را می پوشاند ؛ برای اینکه چادرهای آنان را گرفته بودند : « وهی تستر وجهها بکفها ، قناعها قد اخذ منها ) شخص مصیبت دیده معمولاً نسبت به این گونه مسائل بی توجه است در حالی که زینب وشاگران او از این جهت کاملاً اهل مراعات واحتیاط هستند.این اهمیت حجاب وعفاف را در همه جنبه های زندگی بانوان به تبعیت از بانویشان حضرت زینب سلام الله علیها وسایر بانوان عاشورایی می رساند.

فهرست منابع

-کامرانی،منیره سادات، منزلت وشخصیت حضرت زینب،قم،هاجر،1394،ص87

-فرقان،44

3-شبیری،اعظم ، سیمای حضرت زینب سلام الله علیها درآئینه تاریخ ، قم ، مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران ، مرکز نشر هاجر،1385، ص82-81

اشتراک گذاری این مطلب توسط وبلاگ ضحی

مکتب تربیتی عاشورا همواره پا برجای است و برای همگان پیام دارد.دوستداران اهل بیت(ع) و عاشقان امام حسین(ع)،پیوسته آن حضرت را الگو و سرمشق خود قرار می دهند و از ایشان درس زندگی می گیرند. عصر روز تاسوعا،لشکر عمر سعد به سوی خیمه های حسینی حمله ور شد و عرصه را بر یاران امام تنگ کرد.وقتی حضرت اباالفضل(ع)خبر هجوم دشمن را به برادرش داد، امام حسین(ع) فرمود:«به نزد اینها بازگرد و اگر می توانی از آنها مهلت بگیر؛تا امشب را به نماز و راز و نیاز با پروردگار بپردازیم،خدا می داند که من به نماز و تلاوت قرآن عشق می ورزم و دعا و استغفار را دوست دارم.»

عمر سعد پیشنهاد امام را پذیرفت و دستور عقب نشینی داد.امام حسین(ع) و یاران باوفایش آن فرصت را غنیمت شمرده و شب پرماجرای عاشورا را در تاریخ ماندگار کردند و زیباترین صحنه ها را در آن به نمایش گذاشتند.در آن صحرای هولناک که هر لحظه احتمال حمله دشمن می رفت،عاشقان جان بر کف لشکر «توحید»،دور امام حلقه زدند و ضمن اعلام وفاداری خویش،آن شب را به راز و نیاز و تلاوت ایات الهی سپری کردند؛و بدین ترتیب،شبی با قرآن و محفل انس شهدای کربلا برگزار شد.به گونه ای که راوی می گوید:«آن شب،همچون کندوی زنبور عسل از خیمه های حسینی،تا پگاه صبح، صدای قرآن و مناجات به گوش می رسید.»

از برخی تاریخ نگاران نقل شده است که می نویسد :« تهجد وشب زنده داری زینب در تمام مدت عمرش - حتی شب یازدهم محرم- ترک نشد. از حضرت سجاد روایت شده که فرمود : درآن شب عمه ام زینب را دیدم در جامه ی نماز نشسته ومشغول عبادت است.» مرحوم بیرجندی در کبریت احمر می گوید: از برخی مقاتل معتبر از امام سجاد نقل شده که فرمود : عمه ام زینب با تمام مصیبت هایی که براو واردشده بود از کربلا تا شما هیچ گاه نوافل خود را ترک نکرد. نیز روایت کرده که چون امام حسین برای وداع زینب آمد از جمله سخنانی که به او فرمود این بود : « یا اختاه! لاتنسینی فی صلاه اللیل ؛ خواهر جان مرا درنماز شب فراموش نکن.» درباره ی شب عاشورای زینب از کتاب مثیرالاحزان از فاطمه دختر امام حسین نقل شده که درباره ی حضرت زینب می گوید:«واما عمتی زینب ، فانها لم تزل قائمه فی تلک اللیله – ای عاشره من المحرم- فی محرابها تستغیث الی ربها ، وما هدات لنا عین ولاسکنت لنا زفره ؛ واما عمه ام زینب ، پس وی همچنان درآن شب در جایگاه عبادت خود ایستاده بود وبه درگاه خدای تعالی استغاثه می کرد ، ودرآن شب چشم هیچ یک از ما به خواب نرفت وصدای ناله ی ما قطع نشد.» از حضرت سجاد نقل شده که آن حضرت فرمود: « همانا عمه ام زینب ، همه ی نمازهای واجب ومستحب خود را در طول مسیر ما از کوفه به شام ایستاده می خواند ودر بعضی از از منزلها به جهت گرسنگی وضعف نشسته نماز گزارد ؛ زیرا سه شب بود غذایی را که به او می دادند میان اطفال تقسیم می کرد ؛ چون آن مردمان(سنگدل) در هر شبانه روز به ما یک قرص نان بیش تر نمی دادند.

فهرست منابع

*مجلسی ،بحارالانوار،ج 44، ص 391.

*اللهوف علی قتلی الطفوف، فصل دوم،ص 132.

*رسولی محلاتی،سیدهاشم،نگاهی کوتاه به زندگی حضرت زینب سلام الله علیها،قم،موسسه بوستان کتاب(مرکزچاپ ونشردفترتبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم،1373،صص25-24

اشتراک گذاری این مطلب توسط وبلاگ ضحی

« فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبح له فیها بالغدو و الاصال ؛ در خانه هایی که خدا رخصت داده قدر و منزلت آن ها رفعت یابد و نامش در آن ها یاد شود . در آن خانه ها هر بامدادان و شامگاهان او را تسبیح و نیایش می کنند . » ( نور ، 36 )

حضرت زینب سلام الله علیها در میان چنین خانواده ای دیده به جهان گشود که همگی تسبیح گوی ذات حضرت حق و از اصلاب شامخه و ارحام مطهره تکون یافته و در عالم تشریع نیز پایه گذاران فضائل اخلاقی و سجایای انسانی محسوب شده اند .

حضرت زینب عالی ترین درس های تربیتی را در خانه پاک پدر بزرگوار خویش آموخته است . همان کسی که برای نسل های آینده برنامه های تربیتی ارائه نموده و راه تربیت صحیح را برای قرون و اعصار روشن کرده است . از جمله در نامه خود به فرزندش امام حسن مجتبی به اساسی ترین اصول تربیتی اشاره نموده است . ( نهج البلاغه ، نامه 31 )

بنابراین حضرت علی علیه السلام در تربیت خانواده ی خود اهتمام ویژه و عنایت کاملی داشته است . بانوی بزرگ کربلا اصول تربیتی چون فصاحت ، بلاغت ، خبر دادن از آینده ، هستی شناسی ، قدرت و عزت نفس ، شجاعت ، بسیاری عقل ، حکمت صحیح در تدبیر امور و اتخاذ بهترین مواضع در برابر رویدادها را در محضر پدر بزرگوار خویش ، امام علی علیه السلام آموخت .

علاوه بر آن از ایمان کامل به خدای متعال ، تقوای الهی ، ورع ، عفت ، حیا و سایر صفات و فضایل اخلاقی آراسته بود .

ارسالی از وبلاگ مدافعین حرم